تأكيد رسول اكرم(صلی الله علیه وآله) …بر حكومت حضرت مهدي (علیه السلام) در خطبه‌ي غديريّه

كتاب منتخب الاثر روايات فراواني را كه از همه‌ي معصومين (علیهم السلام) درباره‌ي حضرت مهدي عَجَّلَ اللهُ تَعــََاليََ فَرَجَهُ الشَّريفَ رسيده جمع‌آوري كرده است، يك نمونه از آن ضمن خطبه‌ي غديريّه‌ي حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه وآله) …آمده است. همان روز كه پيامبر اكرم(صلی الله علیه وآله)…، مولاي ما امام اميرالمؤمنين علي (علیه السلام) را به امر خدا به ولايت منصوب كرد، همانروز سخن از امامان (علیهم السلام) به ميان آورده است و مخصوصاً روي حضرت مهدي عَجَّلَ اللهُ تَعــََاليََ فَرَجَهُ الشَّريفَ تكيه‌ي زيادي دارد و خصائص آن‌حضرت را بيان مي‌كند. اين چند جمله را از همان خطبه به طور منتخب نقل مي‌كنم، مي‌فرمايد:[1]

(مَعاشِرَ النّاسِ اِنَّهُ اخِرُ مَقامٍ اَقُومُهُ في هذَا الْمَشْهَدِ)؛
«مردم؛ اين آخرين موقفي است كه من ايستاده‌ام و با شما صحبت مي‌كنم».

پس از اين ديگر شما را اينجا نخواهم ديد. چون ماه‌هاي آخر عمر شريفشان بود و تقريباً دو ماه بعد از آن خطبه از دنيا رحلت فرمودند.

(فَاسْمَعُوا وَ اَطيعُوا وَ انْقادُو اَمْرَ رَبِّكُمْ)؛
«حال بشنويدو فرمان خداي خود را اطاعت كنيد».

(فَاِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ هُوَ مَوْليكُمْ وَ اِلهُكُمْ)؛
«در درجه‌ي اوّل خدا مولا و معبود شماست».

(ثُمَّ مِنْ دُونِهِ مُحَمَّدٌ وَليُّكُمْ الْقائِمُ الْمُخاطِبُ لَكُمْ)؛
«بعد از خدا محمّد وليّ و سرپرست شماست كه هم اكنون سرپا ايستاده و با شما سخن مي‌گويد».

(ثُمَّ مِنْ بَعْدِي عَلِيٌّ وَليُّكُمْ وَ اِمامُكُمْ بِاَمْرِ رَبِّكُمْ ثُمَّ الْاِمامَةُ في ذُرِّيَّتي مِنْ وُلْدِهِ اِلَي يَوْمِ تَلْقَوْنَ اللهَ وَ رَسُولَهُ)؛
«پس از من، علي، وليّ و سرپرست شما و امام شما به امر خداي شماست، سپس امامت در فرزندان من، از فرزندان اوست تا روزي كه خدا و رسولش را ملاقات كنيد».

(مَعاشِرَ النّاسِ ذُرِّيَةُ كُلِّ نَبيٍ مِنْ صُلْبِهِ وَ ذُرّيَتي مِنْ صُلْب عَليٍّ)؛
«مردم! فرزندان هر پيامبري از صُلب خود آن پيامبر است ولي فرزندان من (امامان) از صلب علي است».

(مَعاشِرَ النّاس آمِنُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي اُنْزِلَ مَعَهُ)؛
«اي مردم؛ به خدا و رسول خدا و آن نوري كه همراهش نازل شده، ايمان بياوريد».

(مَعاشِرَ النّاسَ النُّورُ مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلّ فِيَّ مَسْلُوكٌ ثُمَّ في عليٍّ ثم فِي النَّسْلِ مِنْهُ اِلَي الْقائم المهدي الَّذِي يأخذ بحق الله و بكلّ حقّ هولنا)؛
«اي گروه مردمان؛ همانا نور از جانب خدا در من قرار دارد. پس از من در علي، سپس در نسل اوست. تا اينكه به قائم مهدي برسد، همان كس كه حقّ خدا و هر حقّي را كه از آن ماست، خواهد گرفت».

(وَ قَدْ بَلَّغْتُ ما اُمِرْتُ تَبِبْليغِهِ)؛
«مردم! من آن‌چه را كه مأمور به تبليغ آن بودم، تبليغ كردم».

(حُجَّةً عَلي كُلّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ)؛
«و اين حجّتي شد بر هر حاضر و هر غائبي».

(و علي كلّ احدٍ مِمّنْ شَهِدَ اَوْ لَمْ يَشْهَدْ)؛
«حجّت بر همه كس تمام شد، چه آنانكه در اينجا حاضر بودند، چه آنانكه حاضر نبوده‌اند!»

(وُلِد اَوْ لَمْ يُولَدْ)؛
«چه آنانكه از مادر زاده شده‌اند و چه آنان كه هنوز از مادر زاده نشده‌اند».

(فَلْيُبَلِّغِ الْحاضِرُ الغْايِبَ وَ الْوالِدُ الْوَلَدَ اِلَي يَوْمِ الْقِيامَةِ)؛
«بايد اين گفتار مرا حاضران به غائبان و پدران به فرزندانشان تا روز قيامت ابلاغ نمايند».

آنگاه درباره‌ي حضرت مهدي عَجَّلَ اللهُ تَعــََاليََ فَرَجَهُ الشَّريفَ توضيح و تفصيل بيشتر از ساير امامان دادند و فرمودند:

(مَعاشِرَ النّاس ... اَلا اِنَّ خاتِمَ الائِمَّةِ مِنَّا القائِمُ الْمَهْدِيُّ اَلا اِنَّهُ الظّاهِرُ عَلَي الدّينِ)؛
«اي مردم؛ آگاه باشيد، آخرين امام از ما، همان امام قائم مهدي است. همو كه غلبه‌ي بر همه‌ي اديان خواهد داشت».

(اَلا اِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ)؛
«توجّه؛ كه او انتقام گيرنده از ستمگران است».

(اَلا اِنَّهُ فاتِح الْحُصُونِ وَ هادِمُها)؛
«توجّه؛ او گشاينده ي دژهاي محكم و ويرانگر قلعه هاي سخت بنيان [ظالمان]است».

(اَلا اِنَّهُ مُدْرِكٌ بِكُلِّ ثارٍ لِاَوْلِياءِ الله)؛
«توجّه؛ او خونخواه خون هاي به ناحق ريخته ي اولياء خداست».

(اَلا اِنَّهُ وارِثُ كُلِّ عِلْمِ وَ الْمُحيطُ بِهِ)؛
«توجّه؛ او وارث تمام علوم و محيط به همه‌ي دانش هاست».

(اَلا اِنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ)؛
«توجّه؛ او خبرگزار از جانب پروردگار خويش است».

(اَلا اِنَّهُ الْمُفَوَّضَ اِلَيْهِ)؛
«توجّه؛ اوست كه تدبير امور خلايق، واگذار به او شده است».

(اَلا اِنَّهُ الْباقِي حُجَّةً وَ لا حُجَّةَ بَعْدَهُ وَ لا حَقَّ اِلاّ مَعَهُ وَ لا نُورَ اِلاّ عِنْدَهُ)؛
«توجّه؛ اوست تنها حجّت پايدار خدا كه حجّت ديگري بعد از او نخواهد بود و حقّي نيست جز آن‌چه كه همراه اوست و نوري نيست جز آن‌چه كه در نزد اوست».

(اَلا وَ اِنَّهُ وَليُّ الله في اَرْضِهِ وَ حَكَمُهُ في خَلْقِهِ وَ اَمينُهُ في سِرِّهِ و عَلا نِيَتِه)؛
«توجّه! اوست ولي خدا در روي زمين و داور او در ميان خلائق و امين او در پيدا و نهان امور».


[1]  ـ  قسمت هاي منتخب از خطبه‌ي غديريّه، از كتاب «احتجاج طبرسي»، جلد 1، صفحه‌ي 74 و بعد نقل شده است.
 

صفیر هدایت شماره 016 - سلسله مباحث معارفی حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی (ره)