جهت دریافت حدیث هفته برروی اشتراک خبرنامه کلیک کنید.
شهادت جانگداز حضرت حمزه(علیه السلام)
از جمله وقايع در ماه شوّال كه اكنون در آن هستيم واقعهي غزوهي اُحُد است كه بنا بر نقل در روز نيمهي شوال از سال سوّم هجرت در بيرون مدينه واقع شد.در آن جنگ صدمات جسمي و روحي بسيار بر رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شد كه سنگينترينش شهادت جانگداز عمّ بزرگوار پيامبراكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) حضرت حمزه(علیه السلام) بود.پس از پايان يافتن جنگ فرمود: از عمويم حمزه چه خبر؟يكي از اصحاب گفت: آن نقطهي از ميدان كه آنجا مي جنگيد مي دانم كجاست؛مي روم تا خبر بياورم.وقتي به آنجا رسيد،ديد آن شهيد بزرگوار را به وضع اسف باري كشتهاند؛بدنش را مُثلَه[1]كردهاند،پهلو را شكافته و جگرش را بيرون كشيدهاند!
از شدّت تأثّر نتوانست برگردد و آن صحنه را به اطّلاع رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برساند! رسولاكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اميرالمؤمنين(علیه السلام) را فرستاد تا از عموي عزيزش خبري بياورد.آن حضرت نيز رفت و برنگشت.عاقبت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خودش با داشتن زخم و جراحت در بدن حركت كرد و كنار نعش مُثلَه شدهي عمّ بزرگوارش رسيد و از ديدن آن صحنه، سخت متأثّر شد و فرمود: در هيچ موقفي[2]نايستادهام كه مانند اين موقف براي من خشم آور باشد.
در آن اثنا خبر آوردند كه صفيّه خواهر حمزه از مدينه به قتلگاه آمده است و مي خواهد جسد برادر را ببيند.رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فوراً عبا را از دوش خود برداشت و روي بدن حمزه انداخت و چون عبا نارسا بود و همهي بدن را نپوشاند؛دستور داد از علفهاي بيابان آوردند و روي بدن ريختند تا تمام بدن مستور[3]شد و فرمود: نخواستم خواهر، بدن مثله شدهي برادر را ببيند.امّا راوي گفته است:
(وَ اللهِ لا اَنْسَي زَيْنَبَ بِنْتَ عَلِيّ)؛
«به خدا قسم من فراموش نميكنم [آن صحنهي جانسوزي را كه] زينب دختر علي [در كربلا كنار بدن قطعه قطعه شدهي برادرش به وجود آورده بود]».
(وَ هِيَ تُنادي بِصَوتٍ حَزِينٍ وَ قَلْبٍ كَئيبٍ يَقْرَحُ القَلْبَ)؛
«او با صوتي حزين و قلبي غمين نالهاي داشت كه دل را مي سوزاند».
مي گفت:
(وا مُحَمَّداهْ صَلَّي عَلَيْكَ مَليكُ السَّماءِ هذا حُسَيْنٌ مُرَمَّلٌ بِالدِّماءِ مُقَطَّعُ الاَعْضاءِ مَجْزُوزُ الرَّأسِ مِنَ الْقَفا)؛
اين كـشتهي فـتاده به هـامون حسين توست
وين صيد دست و پا زده در خون حسين توست
پروردگارا!
به حرمت امام حسين(علیه السلام) در فرج امام زمان(علیه السلام) تعجيل بفرما.
حُسن عاقبت به همهي ما عنايت فرما.
گناهان ما را بيامرز.
برگرفته از تفسیر سوره هود از تألیفات حضرت آیت الله سید محمد ضیاء آبادی صفحه 293 الی 294